In memoriam Peter Boogaerts (1959-2023)

VERADEMING

Veras me 

   zodat ik weer klein kan worden 

Verstrooi me 

   tussen de bomen, de weiden en de beken 

   zodat ik weer weids kan worden 

Verwerk me 

   in je schetsen 

   met stoffen en kleuren van verre streken 

   zodat ik er deel van zal worden 

Verras me 

   zodat ik mee kan toekijken 

   en weer levend wil worden  

                                    Peter Boogaerts

Dag Peter,

Iets meer dan twee jaar zat je in mijn namiddagklas creatief schrijven, aan het Conservatorium van Mechelen.

In september 2021 kwam je aanwaaien bij het Predikheren, net op de valreep, uiteraard op de fiets, en gejaagd door de wind. Zo zou het daarna iedere maandagmiddag gaan: een en al witte krullen, een en al jongensachtig enthousiasme – warm hart, sociaal mens, ecologisch gedreven. Altijd druk in de weer met allerlei projecten, altijd van de partij om iets in groepsverband te doen: een stem geven aan een personage in een hoorspel van een van de collega’s, pak weg een Hert; een improvisatie in 3 delen van een Groot Schrijver met een Dikke Nek, tijdens ons literair slotevent in juni. Je genoot ervan, en wij amuseerden ons rot met je acteertalent.

Zo vitaal, een en al levenslust en groene energie. Je schreef een bevlogen essay over de kwaliteiten van de klimop voor deze Tuin van Troost, je verzon nieuwe woorden “met betekenis”, zoals “strikstof” (element buiten de tabel van Mendeljev met een extreem hoog politiek gewicht), “ongeveer” (slecht schrijfsel uit de middeleeuwen), “leesteken” (familie in de klasse der insecten; net als boekenwurmen doen ze aan zingeving).

Nu lees ik met een krop in de keel je gedicht Verademing… Veras me, zodat ik weer klein kan worden…

Want dan komt daar op een herfstige namiddag zomaar het bericht binnen vallen dat je onverwacht overleden bent, en dat ook je begrafenis al voorbij is… Het klinkt zo onwezenlijk, maar het staat er echt.

Doorgaans verwittigde je altijd stipt als je niet aanwezig kon zijn. Verleden week deed je dat niet – ik dacht dat het een vergetelheid was… Afgelopen maandag zag ik je niet op de lezing van Guy Didelez: toch eens horen, dacht ik nog… voordat de vakantie begint. Het was er nog niet van gekomen, het zal er niet meer van komen.

Peter, jong… Wat gaan we je missen, daar aan onze schrijftafel. En nog eens luisteren naar De Kat en het Hert, het hoorspel van Inge Van Camp, waarin je een stem gaf aan een droevig hert...

Patrick

We vernamen met verdriet het nieuws over Peter. We houden in ons hart alle fijne herinneringen, goede lachsessies, nieuwe woorden die we van Peter konden leren, dat afritsbare trekkingbroeken toch handig zijn en zijn onuitputbare fantasie waarin hij ons op scène zo graag meenam.

 

Peter, we konden altijd op je rekenen als medespeler, en je liet ons nooit in de kou staan. Wanneer we in de toekomst optreden, denken we in warmte aan jou.

Lena De Bondt & studenten improvisatie

Beste Peter,

 

We zullen je missen in onze schrijfklas.

Je was er niet altijd, maar – als je er was – dan was je er helemaal.

We konden goed lachen samen, en je geslaagde improvisatie als bekend schrijver zal me altijd bijblijven.

Toen ik een roman schreef over Congo, gaf je me veel feedback en je leende me je collectie Afrikaanse houtsoorten.

Bedankt voor je warme vriendschap.

 

Eindelijk rust, Peter.

Ik zal je missen, elke week in de les en nog lang daarna.

En ik beloof je:

telkens ik klimop zie, denk ik aan jou.

 

Carl Cauwenbergh

Klasgenoot Creatief Schrijven

Predikheren Mechelen

Verras me, veras me; 

Slechts één letter verschil,

Maar tussen beide 

Een heel leven

Els Peeters

James Ensor, CC0, via Wikimedia Commons

Jij of Hij                                                                                             door&voor peter - lie - nov.23

 

Tsjonge tsjonge!

Hoor je dat?

Hij knoopt zijn veters los,

trekt nieuwe oude schoenen aan.

Net nu! Net nu? Net nu nu jij

je schoeisel aan de wilgen hing,

voor ongekende TeVa’s koos.*

 

Jongens jongens!

Klopt dat wel?

Zat jij hem in de weg?

te diep zijn voortuin in gegaan

te zwaar in front of him gaan staan

bijna zijn olifant versla’an.

Je wou dat RECHT geschieden zou.

 

Jongen jongen!

Wil je dat

je fakkel toch weer brandt

de lasso ooit weer spant

die brandbom nu echt landt

ons treuren leidt naar meer?

Je wou en zou de REUS verslaan.

 

Ik zoek

jouw

STOP

onjuiste, onzuivere, onwaardige, onaardige, oneerbare, oneerlijke, ontembare, onrembare, onbuigzame, onkreukbare, onbillijke, onsterfelijke; ònbegrensde, ònbeperkte, ònbevoegde, ònbevangen; onbevreesde, onberoerde, onbezonnen, onbewolkte, ònbeschaamde, ònbeschaafde; ònbekommerde, ònbarmhartige, ònbehoorlijke, ònbegrijpelijke, òngenaakbare, ònbetrouwbare; ònbelemmerde, òngehinderde, ònuitwisbare, ònverzadigbare, **

òn-ìn-neembare

niet langer bewaakte

klim-op.

 

* Een droom waarin je van schoenen wisselt of verandert verwijst naar je veranderende rol. Je neemt een nieuwe plek in of kiest een andere benadering van het leven.

** Lees de reeks woorden per twee.

stiftgedicht Katleen Loos