Klaverkoning Mirko - Nathalie Schraenen

Klaverkoning Mirko: hoe het allemaal begon

 

 

Heel lang geleden, toen de dieren nog spraken,

Op een late lenteavond in een niet zo heel ver veld

Gebeurden in ’t kruidendal ernstige zaken

Waarover vandaag nog steeds wordt verteld

 

Papa Klaver en mama, grote broer en twee zussen

Elk met drie blaadjes - da’s gewoon in klaverland -

En ook kleine Mirko, vierbladig daartussen

Die hadden gezellig een dagtrip gepland

 

De tocht liep gesmeerd en de sfeer was uitstekend

Ze klaverden vrolijk, en groenden wat rond

Toen ’s avonds, tegen zessen, een storm op kwam steken

Die bijna, oh rampspoed, heel ‘t gezin heeft verwond

 

Er was roepen en huilen, ze bleven nauwelijks recht

Hou vol, en blijf samen, heeft papa nog gezegd

Net voor hij, ’t was tragisch, van zijn klaverstokje viel

Hij ruste in vrede, men hebbe zijn ziel

 

Ook Mirko, het kleintje, heeft het moeilijk gehad

Door een windstoot, kracht zeven, verloor hij een blad

De storm en de regen werden hem bijna fataal

En toch is deze Mirko de held van ‘t verhaal

 

Want eventjes later, het onweer was voorbij

Is dit wat mama moedig aan haar klaverkindjes zei

We gaan papa erg missen, en toch zijn we blij

Kleine broer mist een blaadje, maar hij is er nog bij

 

De jongen bleek dapper en herstelde al snel

Was altijd de strafste in klaversport en -spel

Op twaalf werd hij koning van de kruidenvallei

Zo begon, beste klavers, Mirko’s heerschappij