Le jardin du Luxembourg - Vera Van Nooten

AI illustratie Nightcafé, Patrick Bernauw

Het jongetje loopt razendsnel van de vijver naar zijn grootouders toe, die op eén van de vele stoelen warm ingepakt zitten te keuvelen. Zijn korte beentjes geven wat ze kunnen en hij roept van ver iets naar zijn grootmoeder. Hijgend komt hij aan. Hij trekt aan haar hand maar ze is niet in beweging te krijgen. Na een tijdje geeft hij het op en rent terug naar de vijver. Daar roept en zwaait hij opnieuw naar zijn grootouders. Zijn enthousiasme is aanstekelijk. 

Uiteindelijk maakt de oude vrouw zich los uit haar stoel en sloft naar het jongetje. Hij wijst naar het water en ze buigt zich voorover om beter te kunnen kijken. Eindelijk ziet ze het. Het kind springt op en af de vijverrand en rent nog een hele tijd om zijn oma heen.

Dan keren ze terug. Grootmoeder en kleinkind stappen hand in hand en samen met de zon breekt een glimlach door op haar gezicht.